Onderweg naar San Francisco

Dag allemaal,

Maandag zijn we vertrokken uit LA richting San Francisco. Wij zijn over highway 1 gereden, helemaal langs de kust. Het eerste stuk (tot aan Malibu zeg maar) was wel leuk, maar niet heel bijzonder. Vanaf Malibu begon het gebied echter bergachtig te worden. We hebben echt adembenemende stukken gezien. Aan onze linkerhand de zee en aan onze rechterhand van die oranje/bruin gekleurde bergen waar wij zigzaggend doorheen reden. Fantastisch!

We zijn onderweg gestopt in een klein plaatsje Cambria genoemd. Dat was echt zo'n typisch cowboy stadje wat je ook op tv ziet. Als ze meer dan 500 inwoners hadden was het veel!
We hebben daar o.a. overheerlijke zelfgemaakte pie gegeten. Natuurlijk kregen we een veel te groot stuk, want zo gaat dat hier in de VS, alles, maar dan ook echt alles is supersized!!!

De eerste stop hebben we gemaakt in Montery bay in de El Adobe Inn, een super leuk motel in een super leuk dorpje. Montery staat namelijk bekend om zijn werf! Vanuit de werf worden excursies georganiseerd om walvissen te bekijken en overal in de werf zie je zeehonden! Dat was echt super leuk. Natuurlijk hebben we ze vaak genoeg gezien in het Dolfinarium, maar om ze nu van zo dichtbij te zien in hun natuurlijke omgeving is toch wel even wat anders hoor!

Dinsdag heeft onze reis zich vervolgt. We zijn wederom over highway 1 verder gereden. Hier veranderde de highway echter. De bergen begonnen te vervagen en we reden echt non-stop langs het strand! Onderweg kwamen we allerlei kleine farms tegen waar je kon stoppen voor vers fruit en zo.. dat hebben we dus ook gedaan!

Inmiddels zijn we in Sanfran aangekomen. Helaas kan ik niet veel meer typen. Internet is schreeuwend duur hier, maar ik probeer van de week nog even wat te krabbelen!

Los Angeles

Gisteren hebben we afscheid genomen van de Cook eilanden en de Cookies. We zijn na 2 weken op een eiland wel weer toe aan een nieuw avontuur (ondanks het weer dat de laatste week beter werd) en zullen met veel plezier terug denken aan de altijd vrolijke, lieve Cookies en hun gebruiken (zoals het plaatsen van een afdakje boven een grafsteen in hun tuin, want ja... we willen immers niet dat ze nat worden.. ahum).

Inmiddels zijn we aangekomen in Los Angeles! De vlucht erheen was relatief easy. Omdat er veel stoelen over waren hadden wij het zo geregeld dat we beiden een rij van drie stoelen voor onszelf hadden. Kelly heeft daardoor de hele vlucht heerlijk liggen slapen en San genoot van alle ruimte voor zichzelf!

We hebben vervolgens de huurauto opgehaald. We wisten al van allerlei fora dat ze je nog extra dingen willen aansmeren. Dat vrouwtje achter de balie vroeg gelijk of we in LA bleven of gingen rondreizen, want als dat laatste het geval was, dan was een economy car echt te klein en konden we beter bijbetalen en een grotere auto nemen. Nou dat hebben we niet gedaan en dat is ook echt niet nodig. We hebben een Chevie Aveo en die is zeker groot genoeg voor 4 man!

We hebben een leuk hostel gevonden op Venice Beach, ookwel musscle beach genoemd vanwege de vele gespierde mannen die hun lijf aan het showen zijn. Het is hier een drukte van een jewelste, echt Amerikaans, en wij gaan ons er zo maar eens tussen begeven!

Veel liefs!

Weer terug in Raro

Dag allemaal!!

Ik wil toch nog even terug komen op ons vorige verhaaltje.. we hebben namelijk nog te zachtzinnig uitgedrukt hoe geweldig Aitutaki is... het is GEWELDIG!! Aitutaki is echt het paradijs!! Als er een hemel bestaat... dan ziet hij er zo uit!! Wat hebben we genoten!

We hebben eigenlijk alle dagen goed weer gehad.. het zonnetje scheen en we hebben lekker kunnen genieten van zon, zee en strand... Op zaterdag was het niet zulk mooi weer..
we zijn toen met de scooter naar het hoogste punt van het eilnad gegaan, vanwaar je een schitterend panoramisch uitzicht had! Er komen was niet gemakkelijk. Net als op Rarotonga is er op Aitutaki eigenlijk maar 1 goede weg. Deze loopt om het eiland heen. Om meer de binnenlanden in te komen moet je door zand- en kiezelpaden heenrijden.
Op de terugweg vanaf het uitkijkpunt reden we echt door de wildernis, gras dat tot onze knieen kwam en bergafwaarts... en... onze scooter begaf het! Maar goed we hebben hem gefixt en hebben het levend en wel tot ons hotel gebracht!

Op zondag ochtend zijn we naar de kerk geweest. De wat? Ja, de kerk. Dat is namelijk een hele belevenis hier. De dienst werd gehouden in het Maori, dus daar begrepen we geen snars van, maar voor, tijdens en na de dienst werd er gezongen. En dat was een waar spektakel!! De taal is zo bizar en mooi, dat de liederen ook gelijk heel bijzonder klinken, maar het aller bijzonderste is dat iedereen uit volle borst staat te zingen. Er waren circa 30 mensen in de kerk, maar er werd gezongen alsof er 300 waren!!! Schitterend gewoon!

Inmiddels zijn we weer terug in Raro. Gelukkig is het ook hier mooi weer! We genieten er dus nog even volop van, voordat we dadelijk naar de States gaan en weer allerlei bezienswaardigheden afgaan.

Dat was het even voor nu. We vinden het hartstikke leuk dat jullie zo meelezen/leven.

Tot gauw!

De Cook Eilanden: Aitutaki

Dag allemaal!

We zijn inmiddels goed en wel aangekomen in Aitutaki!

De vlucht er naar toe was zeer bijzonder. We zaten in een super klein vliegtuigje waar 14 man in kon en we keken zo de cockpit in. Vanuit het vliegtuig hadden we werkelijk een adembenemend uitzicht over Aitutaki!

Bji aankomst, jullie raden het vast al: regen!! Het lijkt een beetje een 'ding' te worden. Maar goed we proberen ons humeur er niet door te laten verpesten. We werden op het vliegveld wederom verwerlkomd met een mooie bloemenkrans en gingen naar ons hotel. We logeren in van die kleine tweepersoons hutjes vlak aan het water.. super mooi.

Aitutaki ligt in een lagoon met meerdere kleine onbewoonde eilandjes. Vrijdag hebben we een cruise gemaakt en hebben we ongeveer 75% van deze eilanden bekeken. En raad eens: vrijdag was het super mooi weer!

Voor we daadwerkelijk de eilanden gingen bezoeken hebben we eerst een aantal keren gesnorkeld. Duiken is hier niet nodig. Het water is zo helder en ondiep in de lagune dat je aan snorkelen genoeg hebt. We hebben de meest geweldige vissen gezien. Alle kleuren van de regenboog zijn langs gezwommen: vissen zo ontzettend blauw dat het leek alsof ze reflecteerden, gele vissen zo fel dat het bijna zeer deed aan je ogen, vissen met meerdere kleuren paars, roze, blauw, groen en geel allemaal over hun lijfje en we hebben zelfs de zeer bijzondere pacific vis gezien van bijna 2 meter lang! De vissen waren werkelijk in overvloed aanwezig, overal waar we keken zagen we vissen, we hebben werkelijk nog nooit zo'n mooie onderwaterwereld gezien!

En nu we het dan toch over het water hebben, moeten we ook het volgende even kwijt: dit is het mooiste stukje zee van heel de wereld. Het kleine stukje dat het menselijk oog kan zien, bevat soms wel meer dan 7 kleuren! Het water begint doorzichtig, echt zo doorzichtig dat we alles kunnen zien... dan wordt het een soort licht blauw die we niet kunnen beschrijven, gevolgd door pastel blauw, dan een beetje groen, indigo, turkoise en tot slot donker blauw! We hebben zo'n 300 foto's gemaakt alleen al deze dag! We beloven snel een aantal te uploaden!

Dat was het even voor nu, alle jarigen deze maand willen we op deze wijze feliciteren!

tot gauw!

ps: Rens als je de foto's van rarotonga al mooi vond, wacht dan maar tot je de foto's van Aitutaki ziet!!

De Cook Eilanden: Rarotonga

Hier weer een berichtje vanuit Rarotonga.
Afgelopen dagen zijn we druk in de weer geweest om het eiland te verkennen. Het is wel een bijzonder eilandje hoor, met name wat betreft de manier waarop de mensen leven. De weg die langs de kust om het eiland loopt, die waar ik al eerder over schreef, is met name bedoeld voor de toeristen. De Cookies zelf leven meer in het binnenland. Vaak wonen hele families bij elkaar. Gaat er iemand dood, dan worden ze begraven in de eigen tuin. Je ziet dan ook regelmatig huizen met meerdere grote en protserige graven in de tuin staan. Elke weer even mooi versierd met verse bloemen. De Cookies zijn ook heel gelovig. Ondanks het relatief kleine aantal inwoners dat Rarotonga heeft, zijn de kerken hier in overvloed. Met name protestants en katholiek zijn de geloven die hier vertegenwoordigd zijn. Zondags ligt heel het eiland dan ook min of meer stil. Iedereen gaat naar de kerk en toeristen kunnen deze dienst ook bijwonen. Wij willen dat aanstaande zondag ook gaan doen.

Afgelopen week hebben we de ' Cultural Village Tour' gedaan. We werden rondgeleid door een dorp zoals dat er vroeger uitzag. Elk dorp had 1 'chief'. De chief was als het ware het hoofd van het dorp, een soort opperhood. Er vielen meerdere families onder de chief die hij bescherming bood. De troon van de chief werd omgeven met stenen die deze families representeerden. Ook tegenwoordig zijn er nog chiefs op Rarotonga, maar veel minder dan vroeger en ook worden de regels van vroeger mbt de chiefs minder opgevolgd. Het was heel indrukwekkend om te zien hoe de Cookies eten, kleding en zelf medicijnen maakten met behulpt van de natuur. Zo drogen ze bepaalde bladeren om kleding, tassen en zelfs visnetten van te maken. Ze gebruiken de kokosnoot om van te drinken, als bodylotion en als shampoo. Het omhulsel gebruiken ze voor de umu, dit is een gat in de grond waar ze vuur maken en hun eten koken. Heel bijzonder allemaal. De avond werd afgesloten met een etentje op traditionele wijze (gedeeltelijk) via een umu bereid en een dansshow waarbij ze traditionele dansen opvoerden.

De volgende dag zijn we gaan paardrijden.... jawel San ook! De paarden waren van een soort die ze alleen hier op de Cook Eilanden fokken. Het waren dan ook eerder pony's dan paarden, maar dat maakt niet uit. Echt rijden was er niet bij. De dieren deden waar ze zelf zin in hadden. Ze wisten de weg en meer dan erop zitten hoefden we niet te doen. We zijn door het water gegaan en over het strand en het was best even lekker om zo te ontspannen.

Vandaag vliegen we naar Aitutaki. Dat is een van de andere zuiderlijke eilanden van de Cooks. Het is 220 km verder en we vliegen er in 45 minuten naar toe. We hadden eerste gedacht om een los ticket te boeken en aldaar te kijken voor een accommodatie, maar San vond het een goed idee om toch eens bij een travel agent te gaan kijken en wat blijkt... dat is veeeel goedkoper! Een retourticket kost ongeveer 500 dollar. Daar komt je acco dan nog eens bij. Nu hebben we een deal waarbij we ongeveer 600 dollar kwijt zijn voor de vliegreis, 4 nachten in een super de luxe hotel EN een lagoon cruise van een hele dag! Wat een deal he?!

We houden jullie op de hoogte!

Veel liefs

De Cook Eilanden

Kia Orana,

Na een lange, lange reis van circa 23 uur zijn we goed en wel aangekomen op de Cook Eilanden! We werden op het vliegveld vrolijk ontvangen door een Cookie (zoals wij de inwoners noemen) die vrolijk op zijn gitaar stond te spelen en kregen van de eigenaar van het hotel die ons kwam halen en mooie bloemenkrans om. Op naar het hotel.

We hebben een hotel weten te regelen aan Muri beach. Dit is het allermooiste strand van Rarotonga, het hoofdeiland van de Cooks waar wij nu zitten. Als je op het strand staan kun je aan de overkant vier kleinere en tevens onbewoonde Cook eilanden zien liggen waar je naar toe kunt lopen of zwemmen. Helaas hebben wij dat nog niet kunnen ervaren. De dag van aankomst heeft het zo vreselijk hard geregend, niet normaal! En ook de overige twee dagen zijn niet mooi geweest. Het is niet erg warm, volledig bewolkt en het waait erg hard. Dat was en is dus wel even een stevige tegenvaller voor ons. Afgelopen drie weken schijnt het fantastisch weer te zijn geweest en dat is omgekeerd precies de dag dat wij zijn geland en het schijnt voorlopig ook nog zo slecht te blijven. Ondanks dit tegenvallende weer kunnen we wel zien wat een prachtig eiland dit is. Het water is zo vreselijk helder en mooi blauw, onbeschrijflijk.

Vanwege het weer hebben we besloten om een scooter te huren en het eiland te verkennen. Dat is hier nog een heel gedoe. Je moet namelijk je ' Cook rijbewijs' halen alvorens je de weg op mag. Hiervoor zijn we naar het politiebureau geweest waar Sander een formulier moest invullen (persoonsgegevens, verblijfplaats in de Cooks, etc.) vervolgens lever je dit formulier in en krijg je een ander formulier voor je practical test!

Deze practical test houdt in dat je onder toeziend oog van een politie agent een praktijk examen moet afleggen. Je moet dan wel eerst zelf een scooter gaan huren (die je dan nog niet mag rijden), deze aan de hand meenemen naar het politiebureau en vervolgens je test doen. Sander zijn test bestond uit een aantal keer slalommen rond van die oranje paaltjes en.... hij is geslaagd! Dan moet je vervolgens op de foto en krijg je een echt Cookie rijbewijs (voor 20 NZ dollar, ongeveer tien euro).

Het hoofdeiland Rarotonga is het grootste eiland van de Cooks. Er is 1 hoofdweg die langs de kust rondom het gehele eiland gaat. Deze weg is circa 31 km lang en je doet er dan ook ongeveer 45 minuten over om het eiland rond te gaan. Iedereen rijdt hier links, dus dat was af en toe wel even wennen!

Met de scooter zijn we vervolgens ook naar de supermarkt gegaan. Het is hier vreselijk duur op het eiland dus we besloten om 1 avond zelf te koken en ontbijt in te slaan. Achteraf hadden we net zo goed uit eten kunnen gaan, onze boodschappen voor 1 avond en 1 ochtend waren 95 new zealand dollar, ongeveer 55 euro!! Maar goed, het mag de pret niet drukken!

Tot slot nog even heel kort over ons hotel.. we zitten dus echt pal met ons huisje voor het strand, geweldig! Ook zijn we een echt dierenpension geworden. Ik ben vriendjes geworden met een leuk hondje wat altijd rond ons huisje loopt en Sander heeft aangepapt met een katje. Die twee zitten dus ook altijd bij ons op de veranda. De hond van de hoteleigenaren komt er vaak ook nog bij liggen en er lopen ook zeer veel kippen en hanen rond. Een hele beestenboel dus!

Nou lieve mensen, dat was het weer even voor nu! Ik probeer van de week nog weer een verhaaltje te typen!.

Veel liefs

Afscheid van China

Dag allen,

Vandaag is alweer onze laatste ochtend in China.. Gisteren hebben we een lekker dagje rondgekeken in de winkelcentra van China. Ook zijn we uit eten geweest in een van de duurdere restaurants van Bejing, The Source. We bestelden een 4-gangen menu en...... jullie raden het misschien al: we kregen alles tegelijk opgediend!!! Soep, koude voorgerechten, warme voorgerechten, alles kwam tegelijk en ging super snel. Echt lekker relax dineren is er dus niet bij in China.

Vandaag vliegen we om 11.50 uur (in Nederland is het dan 05.50 uur) naar Auckland. De vlucht duurt 13,5 uur en we komen dan op 6 september aan in Auckland. Daar moeten we dan 5 uur wachten en dan vliegen we vervolgens in 4,5 uur naar Rarotonga het hoofdeiland van de Cook eilanden. Daar komen we dan vervolgens om 16.30 uur aan op 5 september! We gaan dus een dag terug in de tijd.... een concept dat er bij mij nog niet helemaal in wil... maar goed, we hebben een zeer lange reis voor de boeg, dus duim maar voor ons dat alles goed gaat.

We hopen op internet in de Cooks, als dat er is zullen jullie weer gauw een berichtje kunnen verwachten. Mocht dat niet lukken, dan horen jullie ons over 2 weken als we in de VS zijn. Bedankt voor al jullie lieve en leuke berichtjes.......

Dikke kus!

Fietsen, de Chineze Muur, de Minggraven en meer

Nihao,

Er is weer veel gebeurd sinds ons laatste berichtje. We zijn inmiddels ondergebracht in het Peking Yard Hostel het zusterhostel van ons vorige hostel.

We zitten in een vieze steeg, wat de Chinezen een hutong noemen en waar je s avonds niet graag alleen loopt, maar dit hostel is zo mogelijk nog luxer dan onze vorige. Het is moderner en de bedden slapen heerlijk!! Wij zijn dus helemaal in onze nopjes en hebben besloten hier te blijven tot ons vertrek naar Auckland zondag a.s.

Misschien kennen jullie dat liedje van Katie Melua nine million bicycles in Bejing nog wel... nou ik moet zeggen dat klopt! Fietsers zie je hier overal in grote getalen. Reden te meer voor ons om ook twee fietsen te huren en Bejing per fiets te verkennen. Dat valt niet mee! In Bejing kennen ze of geen verkeersregels, of wij hebben ze niet kunnen ontdekken. Alle verkeer gaat dwars door elkaar heen, en dan bedoelen we auto's, fietsers maar ook voetgangers. Oversteekplaatsen voor fietsers en voetgangers zijn er wel, maar ook de auto's mogen dan afslaan en die gaan schijnbaar altijd voor. Helaas kan ik het niet zo levendig beschrijven als het in werkelijkheid is, maar geloof me.. het is een heel gedoe. San en ik zijn maar min of meer mee gefietst met de locals en dat ging goed! Om jullie een indruk te geven heb ik een foto geplaats bij de foto's van Bejing.

Als eerste zijn we naar de meren van Bejing gefiets. Bejing heeft namelijk vijf grote meren die min of meer achter elkaar liggen. We zijn er met behulp van de plattegronden in onze beide ' Bejing boekjes' naar toe gefiets. Daarbij moesten we echt afgaan op de straatnamen ipv ' eerste rechts, tweede links' want sommige straten hier zijn zo klein, de zogenaamde hutongingangen dat je ze gewoonweg niet ziet!

De meren en de parken er omheen waren gewoon weg schitterend! Bij het Bei Hai park is veel te doen en te beleven. Rondom het meer zitten allemaal restaurant en barretjes en s avonds barst het er van de Chinezen die op stap gaan.

In de parken rondom de meren (maar overigens ook in andere parken in Bejing en Shanghai) is er sprake van 'hang ouderen'. Wat hebben ze namelijk in China bedacht; speeltuinen voor ouderen, een fantastisch concept! In de speeltuinen lijkt het alsof er speeltoestellen staan, maar het zijn fitnesstoestellen die ouderen kunnen gebruiken om fit te blijven. Het grappige is dat de mensen hier ook volop gebruik van maken.

Ze zitten in groepjes bij elkaar, fitnessen, spelen spelletjes of slapen/relaxen op de grond.

Tijdens onze fietstocht door het park zagen we twee Chinezen zeer fanatiek tafeltennissen. We zijn er even bij gaan zitten kijken en na even aarzelen had San de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of hij mee mocht spelen. Nou dat mocht wel. Het was geweldig. Toen ze door hadden dat San het ook echt kon (voor degenen die het niet weten, naast voetballen is tafeltennis de meest geliefde sport van San) kwamen er steeds meer Chinezen kijken naar zijn spel (zelfs op de weg bleven ze stilstaan)en wilden er steeds meer mensen met hem spelen. Maar hoe kan het ook anders, San won steeds. Nou toen hebben de Chinezen maar hun troef erbij gehaald, een jongen met zulke spleetogen dat wij verbaasd waren dat hij uberhaupt nog kon kijken. Die troef was voor de Chinezen een goede zet..san heeft toen op het nippertje verloren. Maar dat gaf niet, want hij was helemaal in zijn nopjes met het hebben getafeltennist tegen de Chinezen. Afijn het was erg gezellig in het park.

Na ons bezoek aan het park zijn we doorgefietst (een heel eind, geloof 5 km.) naar het Olympisch stadion. Helaas konden we er niet in, maar we hebben wel alle stadions gezien, inclusief het beroemde vogelnestgebouw wat zeer indrukwekkend was.

Vandaag hebben we ons buiten Bejing begeven. Wij zijn naar Chang Ling geweest, oftewel de Minggraven en naar de Chinese muur. Vooral dat laatse was zeer indrukwekkend. De muur dateert van circa 200 v.C. en de restanten die over zijn, zijn bijna allemaal nog in originele staat. Hij is gebouwd midden in de bergen en duizenden en duizenden dwangarbeiders waren betrokken bij de bouw. Er zijn er zeer veel gestorven door uitputting en hun lijken werden dan gebruikt voor de opvulling van de muur. We hebben vandaag dus letterlijk over doden gelopen. Foto's geven wel een beeld, maar hoe indrukwekkend het is moet je eigenlijk met eigen ogen zijn.

De minggraven waren minder interessant. Daar kon je tombes bekijken van 13 van de keizers die China heeft gehad. We konden echter maar 1 tombe bezoeken. Die was welliswaar 27 m onder de grond, maar leek net een groot en leeg treinstation zoals San dat zo mooi formuleerde.

Nou dat was mijn lange verhaal voor nu, jullie hebben wel weer genoeg te lezen lijkt me zo.. wij gaan zo lekker eten. Het Chineze eten is niet echt om over naar huis te schrijven dus dat doen we dan ook maar niet.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes!

xxx

ps: Joor we duimen voor je!

pps: Q'tjes heel lief van jullie aanbod voor de extra fotoruimte maar ik denk dat we wel genoeg ruimte hebben hoor.